“], “ตัวกรอง”: { “nextExceptions”: “img, blockquote, div”, “nextContainsExceptions”: “img, blockquote, a.btn, ao-button”} }”>
สำหรับการเข้าถึงการฝึกอบรม อุปกรณ์ และการครอบคลุมการแข่งขันทั้งหมดของเรา รวมถึงแผนการฝึกอบรมพิเศษ ภาพถ่าย FinisherPix ส่วนลดกิจกรรม และแอป GPS >”,”title”:”in-content-cta”,”kind”:”hyperlink “}}” > ลงทะเบียนภายนอก+
สถานการณ์ความสัมพันธ์ของฉันกับอุปกรณ์วิ่งราคาแพงนั้น… ซับซ้อน ฉันก็เหมือนกับนักวิ่งรุ่นเยาว์หลายคน สวมกางเกงฟุตบอลขาสั้นของ Umbro แทนบ็อกเซอร์ในช่วงฤดูกาลข้ามประเทศของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย เสื้อยืดผ้าฝ้ายเนื้อหนา เสื้อสเวตเชิ้ตที่ไม่ใช้เทคโนโลยีทางเทคนิค และถุงมือทำสวนเป็นสิ่งจำเป็นในวันฤดูใบไม้ร่วงอันเงียบสงบเหล่านั้น
ต่อมา ในวิทยาลัย ฉันได้รับสิทธิพิเศษพอที่จะได้รับ Crew Gear Crew Gear หมายถึงของราคาถูกจริงๆในสมัยนั้น สำหรับวันที่เปียกปอนและหิมะตกในเพนซิลเวเนีย ซึ่งลมจะฉีกคุณ (และกางเกงทรงหลวมๆ) ออกเป็นสองท่อน แน่นอนว่าคุณมีกางเกงผ้าฝ้าย แต่คุณมีกางเกงผ้าฝ้ายทั้งหมดที่คุณสามารถใส่ในหอพักได้ มันยากที่จะบ่นเกี่ยวกับของฟรี แต่ถ้าคุณเข้าใจอคติของฉัน ของฟรีก็มีราคาตามนั้น
ลองดูสิ: เป็นเวลาครึ่งทศวรรษที่ฉันเป็นบรรณาธิการของ บริษัท สื่อกลางแจ้งที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่ง ซึ่งแน่นอนว่าเป็นหนึ่งในกีฬาที่เข้มงวดที่สุด ดังนั้น ฉันจึงได้รับประโยชน์เหล่านี้อย่างเต็มที่ และตอนนี้เมื่อฉันกลับไปเพนซิลเวเนียเพื่อเยี่ยมครอบครัวและเพื่อนๆ ฉันหัวเราะเยาะความหนาวเย็น ลมแรง และวันที่ฝนตกบนท้องถนน: ฉันจะสวมเสื้อยืดแขนยาว 200 ดอลลาร์ กางเกงรัดรูป 200 ดอลลาร์ และถุงมือ 70 ดอลลาร์ แล้วฉันก็สบายดี และฉันมักจะเป็น
มันสมเหตุสมผลแล้วที่ฉันมักจะข้ามเส้นทางกับสุดยอดของราชวงศ์เกียร์วิ่งของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ นายถนน. เมื่อใดก็ตามที่ชิ้นส่วนมาถึงเพื่อตรวจสอบ ฉันจะซ่อนสติกเกอร์และฉีกบรรจุภัณฑ์ด้วยความยินดี ยิ่งราคาตามรายการของสินค้าสูงขึ้น ความคาดหวังของฉันก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น และความปรารถนาที่จะพลาดราคาแพงจากแบรนด์ที่ได้รับแรงบันดาลใจจาก Ivy-League ก็เพิ่มมากขึ้น ใช่ ถูกต้อง ฉันได้รับอุปกรณ์ของ Tracksmith และฉันหวังว่ามันจะเสียหายอย่างสุดซึ้ง
เรียกกรณีนี้ว่า Tracksmithschadenfreudeแต่ฉันไปโรงเรียนของรัฐ และเด็ก ๆ จาก Ivy มักจะมากเกินไปหน่อย… แล้วไง ร้องเจี๊ยก ๆ? เราสนุกกว่านางแบบ Abercrombie ที่ Princeton มากกว่าที่เราเคยมีกับ Regular Joes ของรัฐมิชิแกน และในขณะที่ฉันอยากจะคิดว่าฉันเติบโตขึ้นเล็กน้อยตั้งแต่นั้นมา ขณะที่ฉันเขียนข้อความนี้ ก็เห็นได้ชัดว่าฉันไม่เป็นเช่นนั้น
ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงมองดูด้วยตาสีเขียวและหัวใจที่ริษยาว่าแท่นขุดเจาะ Tracksmith เกือบทุกชิ้นที่ฉันซื้อมานั้นไม่เพียงแต่ให้ราคาที่เหมาะสมเท่านั้น แต่ยังมีมูลค่าเกินมูลค่าในบางครั้งอีกด้วย ทุกอย่างดี (น่าเศร้า) ยกเว้นเสื้อเชิ้ตตัวหนึ่งซึ่งฉันชอบบอกทุกคนว่าเป็นหนึ่งในเสื้อเชิ้ตที่แย่ที่สุดและแพงที่สุดที่ฉันเคยใส่
ดังนั้น เมื่อฉันได้อ่านสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ นั่นคือ Tracksmith ได้เปิดตัวรองเท้าวิ่ง ฉันตื่นเต้นมาก ไม่ใช่เพราะแบรนด์ที่ฉันรักอย่างแท้จริงได้ก้าวเข้าสู่ตลาดที่มีผู้คนหนาแน่น ไม่ใช่ว่าฉันคิดว่ามันจะดี ไม่ ฉันรู้สึกตื่นเต้นเพราะประวัติการใช้อุปกรณ์การวิ่งนั้นหยาบคายมากสำหรับแบรนด์ต่างๆ ที่จู่ ๆ ก็ออกจากเลนที่มีชื่อเสียง ฉันนึกภาพว่าในที่สุดแบรนด์ Tracksmith ก็ก้าวข้ามขอบเขตของตัวเอง พยายามออกไปเที่ยวกับเด็กๆ ที่มีชื่อเสียงบนเส้นทางที่ผิด และถูกซ้อม
รองเท้า – ชื่อ เอเลียต (เราจะพูดถึงเรื่องนั้นในอีกสักครู่) ราคาแพงที่ 200 ดอลลาร์ และใช่ ผู้วิจารณ์/ลูกค้าใช้เวลานานกว่าที่ควรจะเป็นมาก แต่มีมากขึ้นที่จะเกลียดเกี่ยวกับพวกเขา เวทีที่ตั้งไว้และอยู่ต่ำกว่านั้นประมาณหนึ่งร้อยไมล์ นี่คือหกสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดใน Tracksmith Eliot ใหม่:
#1 – ชื่อ
ถ้านี่ไม่ใช่ผลจากอคติในโรงเรียนของรัฐ ฉันก็ไม่รู้ว่าคืออะไร แม้ว่าฉันจะรู้ว่าพวกเขาตั้งชื่อตามบางอย่างจากโรงดื่มในบอสตัน แต่ฉันก็ยังจินตนาการถึง “เอเลียต” ในจินตนาการที่สัญญาว่าจะได้สัมผัสกับประสบการณ์นรกที่คลับอาหาร Harvard หรือ Princeton (เห็นไหม ฉันแน่ใจว่าฉันใช้คำนี้ไม่ถูกต้อง) ฉันคิดว่าเขาเติบโตมาอย่างประสบความสำเร็จ แต่งงานกับลูกสาวของหุ้นส่วนอาวุโสในบริษัทของเขา และมีลูก 2.5 คน อาจกำลังล่าฉลามน้ำหนัก 80 ปอนด์จากรังอีกาของเรือ Bayliner ขนาด 42 ฟุตนอกชายฝั่งมอนทอค กับ สำนักงานแอนดี้ เบอร์นาร์ดในนิยาย Eliot สวมน่าจะเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆ
#2 – สไตล์
ลองพูดแบบนี้: “บุคคลในนิยาย Eliot” จะสวม “รองเท้า Eliots” โดยไม่ต้องประชดประชันแม้แต่น้อย ในฐานะเพื่อนบรรณาธิการที่กล้าหาญกว่าพูดอย่างน่าประหลาดใจว่า “พวกเขาดูน่ารักในกางเกงยีนส์” ดีไซน์ดูหรูหรา คลาสสิก สะอาดและดูแพง ฉันเห็นพวกเขาในโฆษณาของ Ralph Lauren จีคิว. นรก, จีคิวมีแนวโน้มที่จะแสดงไว้ใน “คำแนะนำ GQ” หากยังไม่มี พวกเขาเขียนว่า: “Enter: รายละเอียดของหนังกลับนั้นเรียบลื่นอย่างหรูหราจนคุณจะไม่เสียสไตล์สำหรับเนื้อหาในการวิ่งในเช้าวันถัดไป” และถูกต้อง: ฉันใส่มันกับกางเกงยีนส์ และใช่ ฉันรู้สึกน่ารักเมื่อทำแบบนั้น
3 – สำเนาการตลาด
ฉันจะใส่ตัวอย่างต่อไปนี้จากเว็บไซต์ Tracksmith ที่นี่: “Eliot เริ่มต้นด้วยความรู้สึกที่นักวิ่งหลายคนมีร่วมกัน นั่นคือความสุขที่ได้พบพื้นผิวที่เป็นธรรมชาติเมื่อออกไปวิ่ง ผู้ที่ยังข้ามเชือก “ลู่วิ่ง” ยาวหกนิ้วไม่ได้ ถัดจากทางจักรยานที่ลาดยางกว้าง ๆ เดินทางหลายพันไมล์ในนิวอิงแลนด์ “เราพบช่วงเวลาเหล่านั้นบนถนนต้นสน ถนนขี้เลื่อย และถนนปิดเก่าๆ ในฝรั่งเศส พวกเขาเรียกมันว่า ‘ความสยดสยอง'”
ความหวาดกลัว ใช่: ความหวาดกลัว. ส่วนที่แย่ที่สุดของย่อหน้าพันดอลล่าร์นี้? เอาล่ะ เราจะไปถึงจุดนั้นตอนเลขห้า
#4 – พื้นรองเท้าชั้นกลาง
นี่คือการแลกเปลี่ยนของฉัน Tracksmithschadenfreude โดนใจแฟนๆจริงๆ พื้นรองเท้าชั้นกลางของ Eliot ทำจาก “Pebax ที่วิกฤตยิ่งยวด” ไม่ใช่เรื่องไร้สาระที่เป็นกรรมสิทธิ์ซึ่งปกปิดความจริงที่ว่าโฟม EVA พื้นฐานถูกขึ้นรูปเป็นรูปทรงที่สวยงาม คุณสามารถหา Pebax ได้ในรองเท้าขี่ม้าที่ดี เช่น Endorphin Professional และ Professional 2 ของ Saucony ในความเป็นจริงมีความคล้ายคลึงกันมากระหว่างรองเท้าทั้งสอง เพื่อให้เป็นไปตามคำอุปมาอุปไมยของตัวละคร Fictional Eliot มี Beemer แต่จริงๆ แล้วมันเป็น Beemer ที่ผ่อนคลายจริงๆ และจริงๆ แล้วเร็วอย่างไม่เต็มใจ
#5 – การเดินทาง
เอาล่ะ ถ้ามาไกลขนาดนี้ก็ได้เวลารีวิวจริง ๆ ล่ะ ไม่อยากจะพูด แต่ทริปนี้… คือ มันถูกสร้างขึ้นเหมือน “เส้นทางต้นสนนิวอิงแลนด์” เอเลียตมีความกระฉับกระเฉงและมีชีวิตชีวาโดยไม่นิ่มนวลจนคุณรู้สึกราวกับว่าคุณกำลังพุ่งไปข้างหน้าราวกับกระแสน้ำ รองเท้าซุปเปอร์ — และไม่น่าให้อภัยพอที่จะรู้สึกเหมือนกำลังใส่มาร์ชเมลโลว์ทับองุ่นรายเดือน ฉันคิดว่าพื้นรองเท้าชั้นกลาง (Pebax et al) ดูและให้ความรู้สึกเหมือนรองเท้ารุ่น Endorphin Execs อันเป็นที่รักที่ระเบิดได้น้อยกว่าเล็กน้อย แน่นอนว่าไม่มีแผ่นคาร์บอนด้วย ฉันชอบความรู้สึกที่รองเท้าเหล่านี้ให้ทุกครั้งที่วิ่งด้วยความเร็ว ให้ตายเถอะ แทร็กสมิธ
6. ความจริงว่าเป็นรองเท้าที่ดีจริงๆ
ถ้าคุณมีดีกรีระดับ Ivy League คุณคงเคยเห็นสิ่งนี้มาแล้ว ครอบครัว Eliots เป็นผู้ชายที่เล่นลาครอสตลอดทั้งปี จากนั้นชนะการแข่งขันระดับรัฐในระยะ 800 เมตรแบบไม่ต้องซ้อม และออกไปเที่ยวกับแฟนของคุณหลังงานพรอม พวกเขาเป็นผู้หญิงที่ได้รับกลุ่มอายุของเธอเองจากอดีตนางแบบของพ่อ จักรยานคอนเฟตเต้ เป็นเจ้าภาพจัดอาหารมื้อสาย “Veuve and Bites” ที่เกิดขึ้นเองอย่างมีรสนิยมใน 3 มื้อแรก ตามด้วยรันเวย์ทั้งหมด มันเป็นรองเท้าที่ฉันไม่อยากรัก เพราะฉันอยากให้ลูกเตะของเด็กก่อนวัยเรียนกลายเป็นลูกบอลไฟตาหมากรุกจริงๆ (จริงๆ) ฉันใส่มันสำหรับวิ่งเร็ว วิ่งช้า วิ่งยาว และแม้แต่ “ความน่ากลัว” ที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ไม่ว่าในกรณีใด ฉันก็พบกับความยากลำบากในการค้นหาแม้แต่เคอร์เนลที่ล้มเหลวที่ฉันกำลังมองหา แน่นอนว่ามันแพง แต่บางครั้งของดีก็ต้องเสียเงินมากกว่า และด้วยรายละเอียดที่ประณีต ตั้งแต่อัปเปอร์ที่กระชับไปจนถึงแผ่นรองฝ่าเท้าแบบหลายพื้นผิวและพื้นรองเท้าชั้นนอกแบบย้อนยุคที่ไม่ทิ้งรอยและยึดเกาะได้ดี ส่วนประกอบของ Eliot รวมกันเป็นราคาของ Ivy League อย่างแน่นอน
ที่เกี่ยวข้อง: รีวิว Tracksmith Eliot Runner
#สงทฉนเกลยดเกยวกบรองเทาวง #Tracksmith #Eliot #รนใหม #Triathlete
